Dobre savoir-vivre nigdy nie zaszkodzi, a wręcz pomoże aby obie strony czuły się komfortowo.
Polecamy również przeczytanie przemyśleń niepełnosprawnej Sylwii Gajewskiej, która opisuje jedną z wielu sytuacji przytrafiających się jej na pożytku dziennym. To niewielka porada odnośnie rozmów z dzieckiem na temat niepełnosprawności.
http://sylwiagajewska.blogspot.com/2013/07/nie-obawiaj-sie-rozmowy-ze-swoim.html
W ramach podsumowania pamiętajcie o :
Mówiąc bądź pisząc o osobie z niepełnosprawnością nie używaj takich zwrotów jak:
kaleka, inwalida, upośledzony, niepełnosprawny bądź zwrotów żargonowych takich jak przykuty do wózka, sprawny inaczej, ślepy.
Jeśli chcesz poprawnie się wyrażać należy używać następujących zwrotów:
-osoba z niepełnosprawnością
-osoba z niepełnosprawnością ruchową
-osoba poruszająca się na wózku
-osoba poruszająca się o kulach
-osoba niewidoma - osoba niedowidząca
-osoba niesłysząca - osoba niedosłysząca
-osoba głuchoniewidoma
-osoba z niepełnosprawnością intelektualną
-osoba z zaburzeniem psychicznym - osoba niskiego wzrostu
Zanim będziesz chciał udzielić pomocy zapytaj czy osoba z niepełnosprawnością życzy jej sobie.
Wózek, laska, proteza są to elementy przestrzeni osobistej osoby z niepełnosprawnością dlatego nie dotykaj ich bez potrzeby.
Jeśli natomiast nie wiesz jak powinieneś się zachować wobec osoby z niepełnosprawnością to po prostu ją o to zapytaj, a na pewno powie CI w jaki sposób powinieneś się zachować.
Jeśli coś mówisz- zwracaj się bezpośrednio do osoby z niepełnosprawnością. Rozmawianie tylko z jej towarzyszem, opiekunem, pomocnikiem lub tłumaczem języka migowego świadczy o ignorowaniu takiej osoby i wyrazem braku kultury.
Bądź taktowny w inicjowaniu kontaktu fizycznego- zanim dotkniesz osoby z niepełnosprawnością, aby jej pomóc uprzedź ją o tym.
